wnosić

wnosić
wnosić I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, wnoszę, wnosićsi, wnoś, wnoszony {{/stl_8}}– wnieść {{/stl_13}}{{stl_8}}dk Vc, wniosę, wniesie, wnieś, wniósł, wniosła, wnieśli, wniesiony {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'niosąc, umieszczać coś we wnętrzu czegoś; przychodzić z czymś niesionym do jakiegoś pomieszczenia': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wnosić paczki z książkami do magazynu. Wniósł dziecko do karetki. Wniesiono tort i kawę. Wniósł walizki na górę. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wkładać w coś pieniądze, majątek': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wnieść wkład pieniężny w przedsięwzięcie. Przystępując do spółki wniósł nieruchomości i znaczne kwoty. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'uiszczać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wnieść opłatę za coś, składki. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wprowadzać coś nowego w jakiejś dziedzinie, w jakimś środowisku, w jakimś otoczeniu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Jego aktorstwo wniosło dużo świeżości do filmu. Wnosił humor i radość życia. Dzieci wniosły radość do jego życia. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przedstawiać, przedkładać coś do załatwienia lub rozpatrzenia, zwykle na piśmie; zgłaszać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wnieść podanie, skargę, zażalenie do władz. Wnieść sprawę pod obrady komisji. Wnosić ustawę. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}6. {{/stl_12}}{{stl_7}}'umieszczać coś nowego w tekście, rysunku itp.; nanosić, wprowadzać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wnieść poprawki do tekstu. Wnosić dane do kartoteki. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}7. {{/stl_12}}{{stl_7}}'składać wniosek o coś w jakiejś sprawie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Obrońca wniósł o uniewinnienie oskarżonego. Wniósł o zmianę terminu. Przewodniczący wnosi o zamknięcie dyskusji. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}wnosić II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb {{/stl_8}}{{stl_7}}'wnioskować na podstawie czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Badacze na podstawie tych zapisów wnoszą o czasie powstania utworu. Po jego zachowaniu wnosił, że sprawa jest skomplikowana. Wnoszę z tego, że obraz jest starszy niż przypuszczano. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • wnosić — ndk VIa, wnoszę, wnosićsisz, wnoś, wnosićsił, wnoszony 1. forma ndk czas. wnieść (p.) 2. książk. «wyciągać wniosek; wnioskować, domyślać się» Z jego wyrazu twarzy wnosiła, że wszystko dobrze poszło. Można wnosić, że sprawa zostanie załatwiona… …   Słownik języka polskiego

  • wnieść — dk XI, wniosę, wniesiesz, wnieś, wniósł, wniosła, wnieśli, wniesiony, wniósłszy wnosić ndk VIa, wnoszę, wnieśćsisz, wnoś, wnieśćsił, wnoszony 1. «niosąc umieścić kogoś lub coś we wnętrzu, w środku lub na wierzchu czegoś» Wnieść chorego do karetki …   Słownik języka polskiego

  • вносити — висловлювати [IV] Вносити (польсь. wnosić) пропонувати, як виникає з контексту в III томі, стор. 231 (у IV томі цього слова знайти не вдалось): «Для того вношу, аби рада ухвалила сей бюджет без дискусії, відразу» має пояснення «висловлювати»… …   Толковый украинский словарь

  • doprowadzić — kogoś do ostateczności «wprawić kogoś w gniew, w stan najwyższego zdenerwowania, wyprowadzić z równowagi»: Trudno jest z tego domyślić się, co zarzucają Edziowi, ale z tonu jego reakcji wnosić można, że jest on do żywego dotknięty, doprowadzony… …   Słownik frazeologiczny

  • doprowadzać — Doprowadzić kogoś do ostateczności «wprawić kogoś w gniew, w stan najwyższego zdenerwowania, wyprowadzić z równowagi»: Trudno jest z tego domyślić się, co zarzucają Edziowi, ale z tonu jego reakcji wnosić można, że jest on do żywego dotknięty,… …   Słownik frazeologiczny

  • apelować — ndk IV, apelowaćluję, apelowaćlujesz, apelowaćluj, apelowaćował, apelowaćowany 1. «zwracać się z odezwą, z apelem do kogoś; odwoływać się» Apelować do kogoś o wyrozumiałość. Apelować do czyjejś dobroci, lojalności. Apelować do społeczeństwa. 2.… …   Słownik języka polskiego

  • deptać — ndk IX, deptaćpczę (deptaćpcę), deptaćpczesz (deptaćpcesz), depcz, deptaćał, deptaćany 1. «stąpając przygniatać, cisnąć nogami; następować na coś, przydeptywać» Deptać kwiaty, trawnik a. po kwiatach, po trawniku. Deptać komu po nogach, odciskach …   Słownik języka polskiego

  • interpelacja — ż I, DCMs. interpelacjacji; lm D. interpelacjacji (interpelacjacyj) «zapytanie skierowane przez przedstawiciela parlamentu do rządu lub do któregoś z jego członków, zobowiązujące do udzielenia odpowiedzi w określonym terminie; każde zapytanie w… …   Słownik języka polskiego

  • interpelować — ndk IV, interpelowaćluję, interpelowaćlujesz, interpelowaćluj, interpelowaćował, interpelowaćowany «wnosić interpelację parlamentarną; żądać urzędowych wyjaśnień od władz administracyjnych» Interpelować ministra, rząd, radę narodową. Interpelować …   Słownik języka polskiego

  • iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”